اثرات هیدرولوژیک و هیدروژئولوژیک پخش سیلاب بر مخروطه افکنه حبله رود گرمسار

منطقه مورد مطالعه در حاشیه جنوبی البرز مرکزی و در فاصله ای در حدود 90 کیلومتری جنوب شرق تهران بین طولهای 35 دقیقه و 52 درجه تا 15 دقیقه و 52 درجه شرقی و عرضهای 17 دقیقه و 35 درجه تا 5 دقیقه و 35 درجه شمال واقع شده است . از لحاظ مرفولوژی به صورت یک مخروط افکنه کلاسیک بوده که حاصل رسوب گزاری رودخانه طی هزاران سال می باشد. کشتهای غالب منطقه شامل گندم، جو، خربزه، پنبه و یونجه بوده که بیشترین نیاز آبی این گیاهان مربوط به ماههای مرداد و شهریور و کمترین نیاز آبی مربوط به ماههای دی و بهمن می باشد. طبق مطالعات انجام شده بیشترین آبدهی رودخانه مربوط به ماههای فروردین و اردیبهشت و کمترین میزان آبدهی رودخانه در ماههای دی و بهمن می باشد. به طوری که در دورهء پرآبی حجم آبدهی رودخانه بیش از ظرفیت کانالهای انتقال آب بوده و همچنین رسوب موجود در آب و خسارتهای احتمالی آب از کانالها خارج شده و به مسیرهای طبیعی هدایت می گردد. مطالعات انجام شده در زمینه آبخوان دشت حاکی از دو آبخوان آزاد در بالادست مخروط افکنه و یک آبخوان محبوس در پائین دست دارد. جهت جریان آب زیرزمینی تا حد زیادی از مرفولوژی ظاهری تبعیت می کند. عمق آب زیرزمینی در شمال دشت به بیش از 100 متر و در قسمت میانی بین 10 تا 60 متر می رسد و در قسمت حاشیه مخروط افکنه سطح ایستابی آب همان سطح زمین می باشد. برای جلوگیری از هدر رفتن آب رودخانه و استفاده بهینه از آن راه کارهای پیشنهاد شده عبارتند از: -1 احیاء مسیرهای طبیعی و شبکه آبیاری سنتی جهت استفاده آب در مواقع سیلابی -2 ایجاد و توسعه حوضچه های تغذیه مصنوعی در قسمتهای شمال شرقی دشت به دلیل نفوذپذیری بالای این منطقه -3 نرخ گذاری قیمت آب متناسب با توان اقتصادی کشاورزان.